Ang Buhay ng Barker
Ang mga
taong nagtatawag ng pasahero sa jeep, ang namamaos kakasigaw maipaalam lang sa
mga tao kung saan sasakay tungo sa kanilang mga destinasyon. Nakakapagod maging
isang dispatser o barker. Parang isang mang-aawit, boses ang puhunan. Isa itong
marangal na trabaho, sa katunayan nga makikita mo sa trabahong ito ang espesyal
na katangian ng mga Pilipino, ang bayanihan. Bakit? Hindi mo ba napapansin,
nariyan ang barker magtatawag ng pasahero ng sa gayon ay mapuno ng pasahero ang
jeep, kapalit nun ay bibigyan sila ng drayber ng barya bilang bayad sa
pagtatawag niya. Hindi ba’t parehas nilang natulungan ang isa’t isa. Kahit
maliit lamang ang naiabot na pera ng drayber malaking tulong na rin ito para sa
barker, hindi naman matatapos ang araw na isang jeep lamang ang kanyang
mapupunuan.
Ikaw?
Naranasan mo na bang maging isang barker? Nakakatawang
isipin ngunit ako ay naranasan ko na, dahil sa aming guro sa
Filipino. Maluwag naman naming tinanggap ang kanyang hamon dahil kahit kaunti
ay nais rin naming maranasan at maramdaman ang nasa posisyon ng mga taong
minsan ay napapasawalang bahala natin, tulad ng barker.
“Tagaytay!!“
“Olivarez!!”
“Tatlo na lang! aalis na!”
Comments
Post a Comment